Οι επιστήμονες έκαναν μια συναρπαστική ανακάλυψη κατά τη διάρκεια ενός σαφάρι στη Σαχάρα:

Οι κροκόδειλοι ζουν στη μέση της καυτής ερήμου. Και επιβιώνουν εκεί εδώ και χιλιάδες χρόνια, από τότε που χωρίστηκαν από τους συνομηλίκους τους κροκόδειλους. Προστατευμένοι στη βόρεια πλευρά απόκρημνων βράχων, όπου ο ήλιος δεν φτάνει ποτέ, υπάρχει άφθονο νερό.

Πώς όμως φτάνουν οι κροκόδειλοι στη Σαχάρα και από πού προέρχονται;
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι κροκόδειλοι της Σαχάρας είναι γενετικά συγγενείς με τους κροκόδειλους του Νείλου, αλλά έχουν αναπτύξει τη δική τους γενετική καταγωγή από τότε που χωρίστηκαν πριν από 5.000 χρόνια.

Και εδώ ακριβώς ξεκινά ένα σκάνδαλο ιστορικής σημασίας:
Πριν από μόλις 5.000 χρόνια, η Σαχάρα ήταν μια ζωντανή καταπράσινη περιοχή όπου κροκόδειλοι και όλα τα άλλα ζώα μπορούσαν να περιφέρονται ελεύθερα.

Και από πού προήλθε η έρημος; Πρόσφατα, οι άνθρωποι θέτουν στον εαυτό τους αυτό το ερώτημα όλο και πιο συχνά. Ίσως ο άξονας της Γης να έχει μετατοπιστεί ελαφρώς, εικάζουν οι μελετητές. Και μετά θυμόμαστε ότι ακόμη και ως νέοι, οι δάσκαλοί μας δεν μπορούσαν να μας εξηγήσουν πώς οι Αιγύπτιοι έχτισαν στην πραγματικότητα τις πυραμίδες τους.

Όλα είναι καθαρά:
Όπως ακριβώς οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι και οι Καρχηδόνιοι αποψίλωσαν τα δάση της Μεσογείου για τους πολεμικούς τους στόλους, οι Αιγύπτιοι είχαν ήδη προκαλέσει χάος στη Βόρεια Αφρική κατά την κατασκευή των πυραμίδων. Το τίμημα για αυτά τα μνημεία και τα όργανα της κεντρικής εξουσίας ήταν γιγάντιες ποσότητες ξυλείας και μυριάδες σκλαβικής εργασίας.

Ολόκληρος ο ευρωπαϊκός πολιτισμός μας είναι χτισμένος πάνω στην καταστροφή της Αφρικής, όχι μόνο στην υποδούλωση της ανθρωπότητας, αλλά, κατά το πρότυπο των περασμένων χιλιετιών, αναπόφευκτα μετατρέποντας τη Γη σε έναν έρημο πλανήτη (ας μην μιλήσουμε καν για τον Άρη σε αυτό το πλαίσιο).

Αλλά αυτή η χιλιετή πορεία βιασμού έχει και την καλή της πλευρά:
Η ανθρωπότητα έχει πλέον φτάσει στο σημείο όπου μπορεί να ανατρέψει τα πράγματα και να κάνει τη Γη έναν πραγματικά ανθρώπινο παράδεισο.

Επειδή ο αρχικός παράδεισος, η ελεύθερη, άγρια ​​φύση με τους δεινόσαυρους ως κορωνίδα της, δεν είναι αυτό που ονειρεύονται τα ανθρωποειδή και άλλα εξαιρετικά ανεπτυγμένα όντα.

Αλλά η Γη, η τοπική μας Μητέρα Φύση, έχει τεράστιες δυνατότητες, με τις οποίες μπορούμε να κάνουμε τα πάντα αν επιδιώξουμε μια συμβιωτική ένωση μαζί της και όχι μια αντιπαραθετική, μαχητική σχέση.

Και γιατί να συμβούν όλα αυτά ξαφνικά τώρα;;
Επειδή έχουμε φτάσει στο τρίτο επίπεδο της διαλεκτικής τριβάθμιας διαδικασίας: Από τη θέση (πρωταρχική φύση) στην αντίθεση (αλλοτρίωση) στη σύνθεση (αρμονία ανθρώπου και φύσης). Η ανάγνωση λίγης Λογικής του Χέγκελ είναι πιο επίκαιρη σήμερα από ποτέ και, πάνω απ' όλα, διευρύνει τη συνείδηση.

Στην πραγματικότητα, τα πράγματα έχουν ως εξής: Μπορούμε να καταργήσουμε τη δουλεία, είτε ανοιχτή είτε συγκαλυμμένη μέσω μισθών, επειδή τώρα έχουμε νέους σκλάβους που απολαμβάνουν να είναι σκλάβοι: υπολογιστές και ρομπότ. Επιπλέον, σύντομα θα κατακτήσουμε την πυρηνική σύντηξη και στη συνέχεια θα είμαστε σε θέση να παρέχουμε την απαραίτητη ενέργεια.

Επειδή η καύση πετρελαίου και ξύλου είναι, φυσικά, απολύτως απαράδεκτη σε έναν πλανήτη που μπορεί εύκολα να κάνει 20 έως 30 δισεκατομμύρια ανθρώπους ευτυχισμένους. Το ξύλο προορίζεται να είναι ζωντανό και το πετρέλαιο είναι μια εξαιρετικά πολύτιμη πρώτη ύλη.

Επιπλέον, η εποχή της ανεύθυνης εκμετάλλευσης όλων όσων έχει συσσωρεύσει η φύση εδώ και εκατομμύρια χρόνια έχει επιτέλους τελειώσει.

Πρέπει να αναπτυχθεί μια εντελώς νέα επίγνωση της ευθύνης για τους πολύτιμους πόρους του πλανήτη μας. Ως σημείο εκκίνησης, θα πρέπει να εισαχθεί με σύνεση ένα νέο νομικό αδίκημα της «σπατάλης πόρων».

Η αγάπη μεταξύ της ανθρωπότητας και αυτού του τόσο ζωντανού πλανήτη πρέπει τώρα να πραγματοποιηθεί· πρέπει να σταματήσουμε να βασίζουμε τον πολιτισμό μας στο μίσος για την ίδια μας τη μητέρα.

Η μάχη ενάντια στη φύση γίνεται τώρα μια ουράνια κοινότητα με τη φύση.

Ο νέος παράδεισος που οραματιζόμαστε και χτίζουμε τα επόμενα χίλια χρόνια δεν είναι σε καμία περίπτωση άγρια ​​φύση με τον αγώνα όλων εναντίον όλων, κάτι που διαφέρει από το ομώνυμο ανθρώπινο φιάσκο μόνο στο ότι, μεταξύ των ζώων, τουλάχιστον οι θεοί εξακολουθούν να ελέγχουν το όλο πράγμα.

Ο νέος παράδεισος, καθοδηγούμενος και διαμορφωμένος από τους ανθρώπους, την υψηλότερη δημιουργία του πλανήτη, αλλά σε απόλυτη αρμονία με τα ζώα και τα φυτά, τα οποία αντιμετωπίζονται με σεβασμό ως ίσα όντα.

Ίσως οι άνθρωποι έπρεπε να περάσουν από τις σκοτεινές εποχές του πολέμου και της εκμετάλλευσης για να φτάσουν εκεί που είμαστε σήμερα.

Αλλά το να μην αναλάβουμε αποφασιστική δράση στον πλανήτη τώρα —ακούστε όλοι εσείς οι Τέκτονες, οι Ιλλουμινάτι, οι φίλοι των επιτροπών και οι λογιστές— σημαίνει ότι σπαταλάμε μια μοναδική ευκαιρία κοσμικών διαστάσεων για έναν ευτυχισμένο πλανήτη.

Και το να αντιστρέψεις τα πράγματα σημαίνει: δεν υπάρχουν ταμπού και υπάρχει λύση για κάθε πρόβλημα.

Θα μπορούσαμε εξίσου εύκολα να χρησιμοποιήσουμε τα γιγάντια χρηματικά ποσά που δαπανώνται αυτή τη στιγμή σε στρατιωτικό εξοπλισμό για τόσο υπέροχα έργα όπως η αναδάσωση της Σαχάρας και άλλων ερήμων.

Ευτυχώς, υπάρχει αρκετό νερό στον πλανήτη μας, επομένως μπορούμε να κατασκευάσουμε πολλές μονάδες αφαλάτωσης θαλασσινού νερού και επιτέλους να έχουμε ένα κίνητρο να καταβάλουμε λίγη περισσότερη προσπάθεια στη διαχείριση της σύντηξης υδρογόνου.

Ο καιρός για την εκμετάλλευση της φύσης τελείωσε. Τώρα έρχεται η ώρα της «επανόρθωσης». Προς τους Εβραίους, που πάντα τους αρέσει να θέτουν υψηλά πρότυπα, επιτρέψτε μου να πω: τι υπέροχο έργο θα ήταν να πρασινίσουν τη Σαχάρα και την Αραβική Χερσόνησο μαζί με τους Άραβες και τα δισεκατομμύρια του πετρελαίου τους!

Αντί να υποβάλουν τον κόσμο σε αυτή την παράλογη διαμάχη με τους Παλαιστίνιους, επειδή οι στρατηγοί του αιώνιου πολέμου στην Ιερουσαλήμ δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει ότι ο χρόνος τους τελείωσε.

Και η ανθρωπότητα δεν θα επιτύχει πλέον περαιτέρω πρόοδο βάσει αντιπαραθέσεων, αλλά μάλλον βάσει μιας πραγματικής και βιωμένης συλλογικής συνείδησης.

Ενώ μέχρι τώρα το πεισματάρικο εγώ καθοδηγούσε την ανθρωπότητα, τώρα, στην εποχή της σύνθεσης της ανθρώπινης εξέλιξης, έχουμε φτάσει στο άμεσα διασυνδεδεμένο συλλογικό εγώ.

Στο βαθμό που βιώνουμε το συλλογικό σύνολο των ανθρώπων ως κοινοτικά όντα, με τον ίδιο τρόπο θα βιώσουμε ξανά ότι η Γη είναι ένας απόλυτα ζωντανός οργανισμός.

Ο Θεός γνωρίζει ότι το λατινικό όνομα «Terra» δεν χρειάζεται να είναι αιώνια συνδεδεμένο με αυτόν τον ζωντανό οργανισμό, τη Γη. Αντίθετα, με αυτήν, μπορεί κανείς να ζήσει μια πολύ πιο θεϊκή ζωή σε μια συμβιωτική αγάπη παρά στο αιώνιο παιχνίδι γάτας-ποντικιού μεταξύ φύσης και ανθρώπου, ή μεταξύ Θεού και διαβόλου.

Πού κυλούσε ο Κίτρινος Νείλος;

2003